Indonesië (part II)

We zijn inmiddels alweer wat eilanden verder en zitten nu op ons laatste eiland van Indonesië: Flores. Ná Bali zijn we met de ferry naar een klein eilandje van Lombok gegaan: Gili Air, een rustig eiland waar je niet veel meer kan doen dan relaxen en eten (heel vervelend). Er rijden geen gemotoriseerde voertuigen, dus je kunt je met fiets, benenwagen of paard en wagen verplaatsen. We hebben hier weer een dagje gedoken en hebben o.a. schildpadden en roggen gezien. Naast het duiken hebben we voornamelijk aan het strand gezeten en terwijl ik mijn lichaam nog steeds naar kleurtje gebroken wit probeer te krijgen was Michael voornamelijk aan het snorkelen. Oók toen hij de sleutel van het hotel nog in zijn zwembroek had zitten, dus daarna mocht hij nog meer snorkelen om de sleutel terug te vinden. Hij heeft nog vissen, koraal en een zeeslang gespot tijdens de zoektocht maar helaas geen teken meer van een sleutel. 

Na een kleine week Gili Air zijn we overgestoken naar Lombok en hebben we twee plekken bezocht, Senggigi en Kuta. Op beide plekken hebben we een scooter gehuurd bij het hotel en zijn we zelf de buurt gaan verkennen. Tijdens deze ritjes zit ik achterop en navigeer ik ons door de straten met de GPS op mijn telefoon. Om het leuk te houden probeer ik af en toe een binnendoor weg te zoeken in plaats van de drukke/lelijke hoofdweg. Vaak levert het mooie routes op langs groene landschappen en rijstvelden, maar soms blijken wegen toch niet zo mooi als op de kaart wordt aangegeven. In Kuta probeerde we bijvoorbeeld een andere terugweg te pakken na een dagje strand en dat eindigde in een spontaan bezoekje aan een dorp in de middle of nowhere. Het viel ons al op dat de weg steeds slechter werd, maar het is wel vaker zo in Azië dat de overheid geen zin meer heeft alle wegen te onderhouden. Maar na een tijdje werd het wel erg heftig met grote brokstukken en zand en hellingen, zodat ik af en toen moest afstappen om niet onderuit te gaan met de scooter.  Michael zat al behoorlijk te vloeken toen hij met de scooter langs allerlei stenen moest manoeuvreren, maar nu we al zover waren had hij ook geen zin  meer om dat stuk weer terug te rijden. Tot het echt niet meer anders kon en we dus in een dorp aankwamen en de weg zich vervolgde in een steile zandhelling. Aan de oude lantaarnpalen aan de kant van de ‘weg’ bleek wel dat er ooit eens een weg heeft bestaan, maar die bleek dus al een aantal jaren ongebruikt.. We reden weer het hele end terug door de puinzooi en ik besloot maar geen nieuwe routes meer in te brengen.

Na Lombok zijn we doorgegaan naar het eiland Flores en daar zitten we nu sinds gisteren. Dit ligt een stuk verder in het oosten en hebben we daarom maar afgelegd met het vliegtuig. Flores is het eiland dat aan de zogenoemde Komodo-eilanden grenst en voor aankomende woensdag hebben we een tour geboekt naar zo een eiland waar we wilde Komodovaranen kunnen spotten. We blijven tot donderdag in Flores en vliegen dan weer terug naar Bali om daar nog even van onze laatste dagen Indonesië te genieten. 23 mei vliegen we van Bali door naar Maleisië, Kuala Lumpur en vanaf daar zetten we onze reis weer voort over land naar het noorden.

Een opvallend puntje aan Indonesië: wat een herrie overal! Dat is in Azië eigenlijk al algemeen bekend: kippen lopen hier overal vals te kraaien, honden blaffen en mensen gooien de gekste uitlaten op hun scooters, zodat die afgetrapte dingen toch nog heel stoer klinken. Ook vinden ze het hier leuk om lekker bij alles de claxon te gebruiken, maar wat in Indonesië vooral opvalt zijn de moskeeën. Niet heel gek dat ze overal zijn, aangezien negentig procent moslim is, maar wat een herrie maken die dingen! Vanochtend werden we 4:30 uur gewekt toen het eerste ochtendgebed door de speakers van de moskee schalde. En om zeker te zijn dat iedereen het meekrijgt zetten ze het volume op standje gehoorschade. Gelukkig bidden ze maar 5x per dag.. Verder mogen we niet klagen. :)

PS: Bij video’s is een filmpje geplaats van onze eerste accommodatie in Flores met geweldig uitzicht.