Hue - Hoi An

De nachttrein naar Hué is prima bevallen. Op het perron werden we al opgewacht door een mannetje, die snel on​s​ ticket pakte en voor ons uit racete om onze ​coupé te laten zien. Hij zette onze tas voor ons neer, wij bedankte hem en hij brabbelde wat. We konden hem niet verstaan en ik dacht dat ​'​ie 'dankjewel' probeerde uit te leggen in het Vietnamees, dus we lachte wat en ik herhaalde zelfs het woord. Toen hij bleef staan en zichzelf herhaalde bleek ​hij gewoon fooi te willen. We waren een beetje verbaasd dus Michael gaf hem maar 50 cent. Toen bleef​ hij staan en eiste hij 2 dollar. Haha, ​m​oet je net Michael hebben.

In Hué hebben we ons prima vermaakt. We hebben daar het oude paleis van een of andere keizer bezocht en, cultuurbarbaren als wij zijn, waren we snel klaar en was Michael toe aan koffie. Verderop op het terrein konden we typisch​ Vietnamese koffie krijgen. Ik vroeg of ​'white ​coffee' een soort cappuccino was waarop ze 'ja' zei. Dat nam Michael ook en we eindigde met een soort mini-koffie apparatuur op tafel waar we geen hol van snapte. In het kopje bleek dus al de melk te zitten en er bovenop lekte de verse koffie door de ga​atjes​ op de melk. De melk bleek alleen niet opgeschuimd maar  gecondenseerd te zijn. Het leek wel dikke stroop met koffiesmaak. Ook kregen we als welkomstdrankje al thee. Maar hier kwam de thee gewoon ongezoet en koud uit een kan. Ook bleef ze die maar aanvullen als we eindelijk de bodem van het glas zagen. Als je een slok nam van de koffiesiroop zagen je tanden bruin dus daar hebben we wel even lol mee gehad. Ik heb het braaf opgedronken en Michael heeft het terug in het apparaatje gegooid en toen het vrouwtje weer met de gratis thee aan kwam heeft hij zijn glas snel weggetrokken.

Weer kwamen we voor de keuze te staan hoe we verder zouden reizen. Ik had al iets over de Easyriders gelezen, maar moest nu Michael nog overhalen die had gezworen nooit meer achterop een motor te stappen. De dag erna werden we dus 8:00u opgehaald met de motor om ongeveer 130 km af te leggen naar Hoi An.

Het was echt een geweldige ervaring! De gidsen waren echt twee superaardige gasten en tijdens de rit stopte we op diverse plekken om te relaxen of om wat te leren van de geschiedenis van het land. De route is ook bekend van Top Gear, waar ze dezelfde route door de bergen nemen met fantastisch uitzicht. ​(zie video!)​

​Halverwege de route stopte we bij een mooi meer en omdat het weekend is, waren er ook locals te vinden. Verderop hadden we al een groep jongeren gespot, die aan het zwemmen waren en met zijn allen aan het eten waren. Ze hadden ons ook al gezien en ​het duurde ook niet lang voor ze ons op de foto vroegen. ​Voor we het wisten zaten we tussen ze in en werden we volgepropt met eten. Ook vonden ze het natuurlijk leuk om ons die aparte dingen te zien eten. Ik ging bijna over m​'​n nek toen ik een gamba in​ taai​ gelei aan het wegkauwen was en ​ik​ werd ook flink uitgelachen toen ik per ongeluk iets pittigs at en duidelijk oververhit raakte. Toen we weer verder moesten wilden ze contactgegevens uitwisselen dus nu heeft Michael er twee Vietnamese vrienden bij op Facebook.