Siem Reap - Vietnam
27 maart 2016 - Hanoi, Vietnam
Begin van de week zaten we in een superdeluxe hotel in Siem Reap. Het personeel stond 24-7 voor ons klaar en we konden gratis naar de stad gebracht worden en kregen een mobieltje mee zodat we ook weer konden bellen als we opgehaald wilde worden. Onze kamer werd twee keer op een dag schoongemaakt en 'klaargemaakt voor de nacht': als we 's avonds terug kwamen waren de pantoffels en badjassen klaargelegd op bed en de dekens opengeslagen.
Naast genieten van deze luxe hebben we twee dagen uitgetrokken om het grootste religieuze monument ter wereld te bezoeken, Angor Wat. Voor beide dagen hadden we dezelfde aardige tuk-tuk chauffeur ingehuurd, die enthousiast Nederlandse voetballers op ging noemen toen hij wist waar we vandaan kwamen.
De eerste dag hebben we via een route de 'kleine' tempels bezocht en voor de tweede route zijn we 4:30 uur opgestaan om de grootste tempel met zonsopgang te bewonderen en daarna onder andere de bekende "Tomb Raider tempel" te bezoeken. En we waren zeker niet de enige met dit idee, dus om 5:30 uur stond de hele waterkant bomvol met mensen om de zonsopkomst te aanschouwen. Voor de zon helemaal boven de tempel kwam zijn wij snel voor de drukte de andere tempels gaan bezoeken, want als je te laat bent heb je de pech dat je hordes Chinezen voor je neus hebt lopen met hun selfiesticks. Die mensen maken echt letterlijk van alles een foto..
Elke keer als wij een tempel bij Angor Wat aan het bezoeken waren bleef onze chauffeur op ons wachten in zijn tuktuk. Die gekke man bood ook nog eens drie keer zijn excuses aan toen we terug kwamen en hem erop betrapte dat hij lag te slapen in zijn hangmat.
Ik kan ook niet vaak genoeg zeggen hoe ongelofelijk vriendelijke de Cambodjanen zijn. Ze werken ook nog eens keihard. Onze tuktuk chauffeur brengt normaal 6:30 uur zijn zoontje naar school en werkt dan tot 12 uur savonds, zeven dagen per week.. Een andere jongen die we spraken in de stad had twee parttime baantjes waardoor hij 13 uur per dag werkt. Vakanties bestaan hier ook bijna niet, dus dan voel je je wel even lullig als ze weten dat wij hier 4 maanden aan het lanterfanten zijn.
Wi-Fi heeft tegenwoordig ook geen grenzen meer, dus op het moment van typen zitten we in het vliegtuig naar ons volgende land, Vietnam! Daar is het nu (in het noorden) iets warmer dan 20 graden, wat na 40 graden denk ik wel even een verademing is!
Naast genieten van deze luxe hebben we twee dagen uitgetrokken om het grootste religieuze monument ter wereld te bezoeken, Angor Wat. Voor beide dagen hadden we dezelfde aardige tuk-tuk chauffeur ingehuurd, die enthousiast Nederlandse voetballers op ging noemen toen hij wist waar we vandaan kwamen.
De eerste dag hebben we via een route de 'kleine' tempels bezocht en voor de tweede route zijn we 4:30 uur opgestaan om de grootste tempel met zonsopgang te bewonderen en daarna onder andere de bekende "Tomb Raider tempel" te bezoeken. En we waren zeker niet de enige met dit idee, dus om 5:30 uur stond de hele waterkant bomvol met mensen om de zonsopkomst te aanschouwen. Voor de zon helemaal boven de tempel kwam zijn wij snel voor de drukte de andere tempels gaan bezoeken, want als je te laat bent heb je de pech dat je hordes Chinezen voor je neus hebt lopen met hun selfiesticks. Die mensen maken echt letterlijk van alles een foto..
Elke keer als wij een tempel bij Angor Wat aan het bezoeken waren bleef onze chauffeur op ons wachten in zijn tuktuk. Die gekke man bood ook nog eens drie keer zijn excuses aan toen we terug kwamen en hem erop betrapte dat hij lag te slapen in zijn hangmat.
Ik kan ook niet vaak genoeg zeggen hoe ongelofelijk vriendelijke de Cambodjanen zijn. Ze werken ook nog eens keihard. Onze tuktuk chauffeur brengt normaal 6:30 uur zijn zoontje naar school en werkt dan tot 12 uur savonds, zeven dagen per week.. Een andere jongen die we spraken in de stad had twee parttime baantjes waardoor hij 13 uur per dag werkt. Vakanties bestaan hier ook bijna niet, dus dan voel je je wel even lullig als ze weten dat wij hier 4 maanden aan het lanterfanten zijn.
Wi-Fi heeft tegenwoordig ook geen grenzen meer, dus op het moment van typen zitten we in het vliegtuig naar ons volgende land, Vietnam! Daar is het nu (in het noorden) iets warmer dan 20 graden, wat na 40 graden denk ik wel even een verademing is!
